Gisteren kreeg ik een email, waardoor ik een brok in mijn keel kreeg. Het was een mail over Tweestrijd, zoals ik al een aantal keren eerder heb gehad. Alleen dit keer was het niet van een wildvreemde, maar van iemand die ik heel goed ken. Iemand die mij heel dierbaar is. Zij heeft een verleden waarin huiselijk geweld een grote rol speelde en ondanks dat ik dat weet, heeft haar mail me diep geraakt.... Als slachtoffer, schreef zij, vond zij het verhaal zo dichtbij komen en waande ze zich af en toe weer terug in die wereld die zij inmiddels al zo lang achter zich heeft gelaten. En voor mijn gevoel is dat het mooiste compliment dat ze me heeft kunnen geven, want blijkbaar heb ik dan toch de juiste toon in het boek weten te zetten. Maar het doet me ook beseffen hoe akelig dichtbij het soms kan zijn en kan ik alleen maar vol bewondering zeggen: respect voor al die vrouwen die slachtoffer zijn en waren van huiselijk geweld. Want als er iemand sterk is, dan zijn zij het wel. Niet alleen al die onbekende vrouwen, maar vooral mijn dierbare vriendin. Ik ben trots op haar. En dat mag iedereen weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten