Gisteren met vriendin B. naar de bioscoop geweest. Nooit gedacht dat ze mee wilde, want die heeft echt geen rust in haar kont. Mispoes. Ze wilde graag mee, want Heleen van Rooyen schreef ontzettend leuk.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik persoonlijk nog nooit een boek van Heleen van Rooyen gelezen heb. Misschien toch maar eens doen.
Goed. De film. Die was niet slecht. Vond ik. Nou heb ik natuurlijk geen film- en theaterwetenschappen gestudeerd, dus ik kan niet wetenschappelijk onderbouwen of er iets aan mankeerde. Ik vond de manier van filmen, uh, apart. Niet zelden was het beeld wazig en zag je alleen het silhouet van de hoofdrolspeelster scherp. Niet dat het vervelend was, absoluut niet, maar wel… apart.
Het verhaal van de film was eigenlijk dieptriest. Een vrouw die de hele wereld aankan komt door een helse bevalling van ruim drie dagen in een kraampsychose terecht. Niet dat het een dramatische film was, verre van dat, we hebben van tijd tot tijd dubbel gelegen om de geweldige dialogen, de grappige uitdrukkingen en gewoon de zo herkenbare situaties die zich voordeden.
In ieder geval, het was een geslaagde avond. Als ze deze film aan alle zestienjarigen laten zien, kan de pil wel uit de handel genomen worden…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten